Wanneer we een trauma ervaren, schiet ons brein direct in de overlevingsstand. Het ‘reptielenbrein’ neemt over en activeert de vecht-of-vluchtreactie.

Als vechten of vluchten geen optie is, kiest ons brein voor ‘bevriezen’, waardoor we verlammen of emotioneel verdoven om ons te beschermen tegen de intense pijn of shock. Deze ‘bevriezing’ onderbreekt echter de communicatie tussen onze hersenhelften, een proces genaamd ‘dissociatie’.

Dit zorgt ervoor dat trauma gerelateerde sensaties en herinneringen onbereikbaar worden, als een litteken in ons brein. Voor een effectieve traumaverwerking is het essentieel om deze verbinding te herstellen.