Als je van een suikerverslaving af wil geraken, zet een nieuwe intentie en versterk die met cocaïne!

Die gedachte komt bij mij op wanneer ik de zoveelste zelfhulp app zie voorbij komen. De zoveelste gamification om doelen te bereiken.

Je vervangt de ene verslaving door de andere. Stoppen met roken om te beginnen drinken. Geen alcohol meer wel seks. De rush van dopamine moet hoog gehouden worden.

Dopamine is evolutionair gezien een prachtig ding. Een high, een dopamine rush, een beloning voor iets dat we goed gedaan hebben, iets dat onze kans op overleven vergroot. Dat gevoel willen we nog ervaren, dus doen we meer van dat “goede”.

Het kleine verschil met tientallen, honderden jaren geleden en vandaag is dit. Toen kostte het uren, dagen, soms weken om die dopamine rush te mogen ervaren.

Vandaag de dag krijgen we die dopamine rush op verzoek. Een like hier, shoppen daar, porno achter een muisklik. We zijn letterlijk maar seconden weg van een dopamine rush.

En de oplossing daarvoor is? Dopamine? Bio-hacking? Een dopamine rush voor iets dat “goed” voor ons is maar even instant is als wat we proberen te vervangen?

We zijn verslaafd geraakt aan die snelle dopamine. Nieuw idee, dopamine rush. Uitvoeren van dat idee, duurt te lang, nieuwe rush met een nieuw idee, een like op social media, … .

Uitstelgedrag, to-do lijstjes afgewerkt krijgen, als we dat nu eens bekjiken in het licht van die dopamine verslaving. Er zijn gewoon snellere manieren om die dopamine rush te krijgen.

In plaats van dopamine in te zetten om de symptomen te bestrijden. Laat ons eens kijken naar de oorzaak.

Minder dopamine, meer rust, vertraging, innerlijke vrede.

Dopamine is goed, dopamine helpt ons te overleven, te creëren. Laat dopamine dan ook terugkeren naar zijn oorsrponkelijke doel: een uitzondelrijke beloning.

Afkicken van dopamine doen we niet door méér dopamine of dopamine voor iets anders.
Dat doen we alleen door weer terug bij onszelf te komen. Meer rust, innerlijke vrede.