Je hebt een acute klacht.
Of het nu een virale infectie is of je dondert van je trap zoals ik, of een burn-out, dat maakt niet uit.

Thank god voor de pijnstiller, de kine en de chiropractor, de psycholoog, de personal trainer of welke ondersteuning je dan ook nodig hebt voor je acute klacht!

En dan, helemaal zoals vroeger wordt het nooit terug.
Weken, maanden, soms jaren gaan voorbij.

Langzaam maar zeker geraak je in een negatieve spiraal.

Je verliest de verbinding met vrienden en familie. Je begint te vrezen voor jouw job en elke dag wordt even vlak en troosteloos.
Je voelt je een blok en een hindernis in plaats van bij te dragen aan iets moois.
En het aller ergste, je bent jezelf onderweg verloren.

Langzaam maar zeker word je die persoon waarvan je diep van binnen weet dat je die niet bent.
Altijd pijn, klagen, zagen, sociaal geïsoleerd, behoeftig.

Hoe doorbreek je die negatieve spiraal?